Podsumowanie i rekomendacje

13 czerwca 2025 roku Instytut Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Kryminologii Wyższej Szkoły Kształcenia Zawodowego we Wrocławiu zorganizował interdyscyplinarną konferencję naukową pt. „Przemoc domowa w Polsce. Między teorią a praktyką”. Wydarzenie odbyło się w formule online, co umożliwiło szeroki i komfortowy dostęp uczestnikom z różnych części Polski – zarówno ze środowisk naukowych, jak i instytucji praktyki społecznej.

W konferencji wzięło udział łącznie ponad 550 uczestników, w tym przedstawiciele służb mundurowych, wymiaru sprawiedliwości, pracownicy socjalni, psycholodzy, pedagodzy, przedstawiciele administracji publicznej, organizacji pozarządowych oraz środowiska akademickiego. Wydarzenie składało się z trzech równolegle prowadzonych paneli tematycznych:

• Prawo i praktyka (moderator: dr Janusz Bryk);
• Ujęcie prawno-empiryczne (moderator: dr Milena Zajkowska);
• Współpraca międzyinstytucjonalna – praktyka (moderator: mgr Tomasz Czaja).

Konferencję otworzyli: dr Irena Malinowska, prof. WSKZ – Dziekan Wydziału Nauk Społecznych oraz dr Janusz Bryk – Dyrektor Instytutu Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Kryminologii. Wykład inauguracyjny wygłosiła dr Magdalena El Ghamari, koncentrując się na problematyce przemocy, radykalizacji i sytuacji nieletnich w obozach uchodźców.

Główne wnioski naukowe i rekomendacje płynące z konferencji

Zwieńczeniem konferencji były konkretne, wyraźnie zarysowane wnioski i postulaty – zarówno naukowe, jak i praktyczne. Wskazano m.in. na potrzebę:

1. Uchwalenia kompleksowej ustawy o zaginięciach osób – obecny stan prawny opiera się głównie na aktach wykonawczych (np. zarządzeniach Policji), co skutkuje niespójnością procedur i ograniczoną skutecznością działań instytucji. Projektowana ustawa powinna jednoznacznie regulować obowiązki służb i prawa osób zgłaszających zaginięcie.
2. Lepszej koordynacji współpracy międzyinstytucjonalnej – efektywna ochrona osób doświadczających przemocy domowej wymaga synergii działań Policji, prokuratur, sądów, ośrodków pomocy społecznej, organizacji pozarządowych oraz instytucji lokalnych.
3. Uznania związku między przemocą domową a zaginięciami – w wielu przypadkach zaginięcia są efektem przemocy psychicznej i fizycznej. Postulowano opracowanie specjalnych ścieżek reagowania w przypadkach, gdzie zniknięcie może być skutkiem ucieczki od przemocy lub jej eskalacji.
4. Systemowego wsparcia dla rodzin osób zaginionych – konieczne jest stworzenie rozwiązań zapewniających rodzinom dostęp do informacji o postępach w sprawie, jak również pomoc psychologiczną i organizacyjną.
5. Zwiększenia dostępności szkoleń i edukacji interdyscyplinarnej – konferencja pokazała realną lukę edukacyjną dotyczącą problematyki przemocy. Uczestnicy rekomendowali organizację szkoleń i warsztatów łączących różne perspektywy zawodowe.
6. Cyklicznego charakteru wydarzenia – pojawiły się liczne głosy wskazujące na konieczność kontynuowania inicjatywy w kolejnych latach, co mogłoby stworzyć przestrzeń do systematycznej wymiany wiedzy i dobrych praktyk.

Pozytywny odbiór i szeroki dostęp do materiałów

Uczestnicy ocenili wydarzenie bardzo wysoko – zarówno pod względem poziomu merytorycznego, doboru prelegentów, jak i organizacji technicznej. Konferencja była przygotowana z dużą starannością – od komunikacji z uczestnikami, przez prowadzenie strony internetowej, aż po dystrybucję certyfikatów i materiałów. Zastosowanie platformy MS Teams, a także zapasowej opcji w Google Meet, pozwoliło na zachowanie płynności transmisji i interakcji z uczestnikami.